Marmotte

La Marmotte of toch Bassie?

Begin juli ben ik een week in de Alpen geweest om mijn bijnaam (La Marmotte) te verdienen.
Met de racefietsen achterop de drager reed ik samen met zoon Thomas in 11 uur naar Ox d'Oisan Station (15 km ten noorden van en 700 hoogtemeters boven de startplaats van de Marmotte : Bourg d'Oisan).
We hadden daar een een Marmotte-package  geboekt bij Chalet Beyond (7-daags verblijf, ontbijt, pastabuffet, diner, trainingsprogramma  en natuurlijk deelname aan de Marmotte op 8 juli).
Hoe de kamers verdeeld werden weet ik niet, maar de uitkomst van dit proces was dat mijn zoon en ik het kleinste kamertje van allemaal hadden, ongeveer  2,5 x 2,5 meter, dus nauwelijks meer dan 2 single bedden tegen elkaar. Gelukkig bleek dit achteraf het enige minpuntje deze week.
Al met al bleken er 100 gasten te komen, verdeeld over 7 chalets. Velen kwamen net als wij op maandag 2 juli aan, de rest voegde zich in de loop van de week bij het gezelschap.

Sommigen waren alleen maar er waren ook kleine of iets grotere groepen.

Maar allen met hetzelfde doel: het uitrijden van de Marmotte op zondag 8 juli.

Waar ik wel van schrok was het niveau van de deelnemers, hier waren vrijwel uitsluitend serieuze sporters waaronder veel triathleten. Wanneer ik uitpufte van een pittig ochtendritje gingen zij nog kilometers hardlopen of zwemmen.

Vrijdag en zaterdag voor de Marmotte nam ik lekker rust terwijl in de groep de spanning opliep.

Onderwerpen waar we ons erg druk over maakten waren:

• gaat de accu van mijn fietscomputer lang genoeg mee?

• hoeveel gelletjes, bananen, energierepen en binnenbandjes heb ik per berg nodig?

• waar parkeer ik de auto voor de start (dit was met de franse slag (lees : niet) geregeld

• armstukken, hesjes, regenjassen mee of niet

• op welke hartslag ga ik rijden

• welk tijdschema ga ik aanhouden

Op zaterdag besloot ik nog een powerbankje te gaan kopen omdat ik er niet op vertrouwde dat de accu van mijn 8 jaar oude Garmin het einde zou halen.

Mijn tijdschema zou mij om 18:15 uur in Bourg doen aankomen (als je later bent mag je niet meer door naar de Alpe d'Huez).

Helaas zat ik in de laatste startgroep (07:50 uur) wat die uitdaging wat groter maakte.

Zondag zaten wij om 05:00 uur aan het ontbijt, parkeerden daarna de auto zo dicht mogelijk bij Bourg d'Oisan voordat de weg werd afgesloten. Mijn zoon had ambitieuze plannen en wilde vroeg (06:20) in zijn startvak staan zodat hij mooi vooraan kon starten (07:00).

Zelf fietste ik rustig om 07:10 uur van de parkeerplaats naar mijn startvak. Daar moest ik nog een half uur wachten tot de 2000 deelnemers in mijn startvak om 07:50 min of meer stapvoets door Bourg d'Oisan naar de echte start gingen bewegen. Even na 08:00 uur gingen we eindelijk echt los, eerst 12 vlakke kilometers naar de voet van de Glandon. Hoewel ik op de Glandon door veel renners werd voorbij gefietst en instinctief wilde aanhaken concentreerde ik mij zo goed mogelijk op het laag (150-155) houden van mijn hartslag,

Na 2,5 uur kwam ik boven op de Glandon, bijna een half uur voor op schema. De afdaling was gevaarlijk, daarna 20 licht stijgende kilometers naar de voet van de Telegraphe, zo veel als mogelijk profiterend van de luwte in groepjes met een passende snelheid.

De voorsprong op het schema gaf mij de ruimte af en toe re stoppen om rustig iets te eten. Na de Telegraphe en de Galibier was de voorsprong nog steeds een half uur. Bovenop de Galibier ontving ik mijn laatste voedingspakket en sloot ik de Garmin aan op de powerbank waarna de lange afdaling naar Bourg d'Oisan begon. Ik zag veel lekke banden of ander materiaalproblemen onderweg, prees mij gelukkig dat mijn fiets perfect functioneerde en hoopte dat ik een eventuele lekke band snel genoeg zou kunnen vervangen.

Nog steeds een half uur voor op mijn schema arriveerde ik om 17:45 aan de voet van de Alpe d'Huez. Mijn zoon (al lang binnen) appte dat hij zou afdalen om de laatste 3 km naar de top samen met mij te fietsen. Alpe d'Huez is normaal al een zware beklimming maar na 160 km is het een hel. Ik heb 3 keer een pauze moeten nemen om boven te komen, veel mensen liepen grotendeels omhoog.

Uiteindelijk was ik om 19:45 boven, de vermoeidheid maakte langzaam plaats voor een gevoel van diepe tevredenheid, zeker toen bleek dat mijn tijd snel genoeg was voor zilver.

Enkele feiten:

aan de start: 7000 deelnemers

afstand: 175 km

hoogtemeters: 5000

aan de finish: 5396 deelnemers

snelste tijd 5:40

mijn tijd: 11:08 (plaats 4851)

langzaamste tijd: 13:05

tijd van mijn zoon: 7:20 (plaats 413)

mijn gemiddelde hartslag 147

.

Senioren van TVZ77, bedankt voor jullie aangename gezelschap tijdens de lange trainingsritten en alle mooie routes waar jullie mij op trakteerden. Mede dankzij die ritten lukte het mij deze uitdaging te overwinnen.
Ik hoop ook in de toekomst (dinsdag a.s.?) regelmatig een tochtje mee te mogen rijden.
Belangrijkste van alles is dat ik mijn voorlopige naam, La Marmotte, nu definitief mag houden, toch?

Aad van Dop, La Marmotte (voorheen Bassie)

Een ongeluk zit in een klein hoekje

Een ongeluk ligt in een klein hoekje

Afgelopen Dinsdag  kreeg ik een bericht van mijn fietsmaat  , Cornelis .

Hij is op vakantie met zijn Maria , een rondreis door midden Duitsland met de auto.

In een hotel , ik weet niet waar maar dat maakt ook niet uit ,  is hij gevallen met een koffer van een stenen trap.

Hij had zware verwondingen  o a een gescheurde  rechter pols en ook bij zijn oog beschadiging  en andere butsen .

Naar het ziekenhuis en pols in het gips.Hij is zeker een maand uit de running , kan geen auto rijden en slecht  SMS sturen

Hij moet Maandag naar ziekenhuis  van Ensch voor nieuw gips en komt dan naar huis.

Gelukkig kan Maria auto rijden en  voor hem zorgen dat zit wel goed Maria kennende.

Wij zouden 31 Juli vertrekken voor weer een lange fietstocht vanuit Den Haag naar Roubaix in Frankrijk,

dan naar Maastricht en weer naar huis .  Helaas dat gaat niet door .

 

de Adelaar

 

TVZ77 Stg-1 verrassingsrit op donderdag 12 Juli 2018

Enkele feiten :

* Na de miezelregen van afgelopen dinsdag hadden we vandaag weer een
droge dag, maar het zonnetje wilde er vanmorgen maar niet doorkomen.
* We begonnen met een temperatuur van 17 ͦ C in de ochtend welke zou
oplopen naar max 22 ͦ C en met een stevige bries uit het Noord-Westen.
* Het was moeilijk besluiten waar we naar toe zouden gaan, diverse
bestemmingen werden geopperd maar het zou richting de Ruigenhoek worden.
* Stg-2 mocht voor ons vertrekken met bestemming de Palingboer.
* Stg-1 vertrok met 8 man richting de bult en bij de Kniplaan het
bruggetje over, hier kneep een ieder in zijn remmen om daarna weer weg te
spurten. Ik er achteraan maar kreeg het gat van 80 meter niet meer dicht
vanwege de wind recht op de kop, roepen hielp niets. Bij de Stompwijkseweg
werd een stevig woordje gesproken waarna de kopmannen TakkieTakkie en de
Rosa zich voorbeeldig aanpasten aan de groep en de wind.
* Eugene wilde eens wat anders en ging vóór de tunnel rechtsaf langs
het spoor richting Voorschoten met een kleine omleiding vanwege
werkzaamheden. Bij de Vink onder het spoor gelijk rechtsaf om uit te komen
bij het Valkenburgse Meer. Normaal rechtsaf langs het Meer, maar ook hier
door werkzaamheden aan de weg met afzettingen werd de afslag gemist en zijn
we in feite met een omweg weer teruggereden naar Wassenaar. Wij wisten niet
waar we waren maar de voorrijders ook niet al bleven ze er rustig onder.
* Bij rotonde van de Klip was het weer bekend terrein en sloegen we af
om richting Valkenburg en Katwijk a/d Rijn uiteindelijk uit te komen bij
Noordwijk-Binnen en door het centrum van Noordwijkerhout (daar kom je anders
ook nooit). Soms werd vanachteren geroepen dat we ergens rechtsaf moesten
maar dat bleek een foute informatie te zijn en moesten we toch weer omkeren.
De Ruigenhoek is het niet geworden omdat we bij het Oosterduinsemeer linksaf
sloegen en langs Sollasi naar Berg & Dal.
* Hier was het goed toeven op het terras, en warempel het zonnetje
kwam er steeds beter door (zie de foto). En het moet gezegd worden, de
appeltaart is hier het lekkerst, dat vond onze huismus ook want hij zat
gezellig met mij mee te eten (zie foto).
* Na de koffie en de cola gingen we via de duinen terug, en het is
altijd mooi om de omgeving van de andere kant te bekijken. Na Noordwijk was
het laagvliegen door de duinen en konden we het gemiddelde nog even
opvijzelen.
* Bij de Horsten ging de Rosa eraf om naar Leidschendam te gaan, en
wij door het tunneltje richting de Vogelplas alwaar TakkieTakkie gezien de
tijd nog een ommetje vond langs de Vliet naar Leidschendam (Jan had dus
gewoon mee kunnen rijden) richting Leidscheveen om zo uit te komen bij de
clubhut waar het nog gezellig werd met Max achter de bar. Na een koude cola
ben ik via de 3 plassen naar huis gereden.
* Een heerlijke fietsdag met soms nieuwe en onbekende wegen, er werd
door de voorrijders niet verkeerd maar anders gereden, al met al een mooie
verrassingsrit.



Bij de club om 13.55 uur en Thuis om 14.45 uur, afstand uit en thuis : 103
km met een gemiddelde van 24,1 km/uur.

Deelnemers : TakkieTakkie, de Rosa, de Danser, de Fluit, Boltini, de Knip,
Red en Citroentje.

Groetjes van Frans. (Citroentje)

Het kan verkeren (vervolg)

 

Op maandag 2 juli liet ik jullie in het eerste "het kan verkeren" stukje weten wat we me was overkomen tijdens mijn vakantie. De status op dat moment was dat ik zat te wachten op een dotterbehandeling, gevolgd door het plaatsen van een stent. Inmiddels zijn we 10 dagen verder en heb ik de meest bizarre week van mijn leven doorgemaakt. Ter lering, deze keer is er minder sprake van enig "vermaeck", wil ik jullie laten weten hoe het verder ging. Woensdag 4 juli stond ik op de planning voor voornoemde behandeling in het Haga ziekenhuis. Vol goede moed ging ik met een ambulance naar dit ziekenhuis. Daar aangekomen moest ik nog een uurtje of twee wachten voordat het mijn beurt zou zijn.

Om tegen zessen werd ik naar een behandelkamer gebracht. De arts die de behandeling zou uitvoeren vertelde me dat er sprake was van een duidelijk vernauwing in een (slag)ader aan de rechterkant van mijn hart en eveneens iets dat niet goed zat aan de linkerkant. Daar wilde hij beginnen om dat nader te onderzoeken. De behandeling vindt plaats onder plaatselijke verdoving en je kunt met de arts praten en zien wat er gebeurt. Zodra hij met het katheter bij de linkerkant van mijn hart was aangekomen, zag ik aan zijn gezicht dat er iets goed fout zat. Hij vertelde me dat daar een opening zou moeten zitten ter grootte van een deur, echter dat slechts de brievenbus daarvan over was. Alvorens verder te gaan moest hij overleggen met collega´s. Binnen de kortste keren zag ik hem staan met een stuk of vier andere specialisten. Snel daarna kwamen ze naar me toe, waarna er ééntje zich voorstelde als hartchirurg. Deze vertelde me dat dotteren en stents niet mogelijk waren en dat er zou worden overgegaan op het aanbrengen van bypasses. Op mijn vraag wanneer dat zou gebeuren, was zijn antwoord: "volgende week".

Ik werd teruggebracht naar een verpleegkamer, waar ik de tijd kreeg om één en ander over me heen te laten gaan en te wennen aan de nieuwe situatie. Daarbij was ik aangesloten op hartbewakingsapparatuur. Na een klein uur begon er opeens een alarm af te gaan. Toen ik op de monitor van de hartbewaking keek, zag ik mijn hartslag teruglopen van 50, naar 49, 48, 47 ……… 42. Binnen de kortste keren stond de eerder genoemde hartchirurg weer bij mijn bed. Hij vertelde me dat ik inmiddels was opgeklommen tot spoedgeval en dat ik diezelfde avond nog geholpen zou worden. Met de opmerking dat hij zijn team ging samenstellen verdween hij weer. Om tegen achten werd ik naar de operatiekamer gebracht, waarna bij mij het licht werd uitgedraaid en ik pas de volgende morgen om tegen zessen weer bij mijn positieven kwam op de IC en voorzien van talloze snoeren, buizen en pijpjes.

Van het verplegend personeel begreep ik dat men vier uur met me bezig was geweest en dat men in die tijd vier bypasses had aangebracht. Na nog twee dagen in het Haga ziekenhuis ben ik afgelopen zaterdag teruggebracht naar het Lange Land. Afgelopen dinsdag mocht ik tien minuten fietsen op een hometrainer onder begeleiding van een fysiotherapeut. Het verbaasde me dat dat al zo snel mogelijk was, dacht dat ik een kasplantje zou zijn. Toen dat goed ging gaf me dat een enorm stuk vertrouwen in de toekomst. Meteen daarna mocht ik ook naar huis, waar ik nu uiteraard heel rustig aan mijn herstel moet gaan werken.

Even terug naar het begin van het stukje, waarin ik zeg dat het de meest bizarre week van mijn leven is geweest. Wat er gebeurd is, is als een hogesnelheidstrein over me heen gedenderd. Het ene moment denk je dat je goed gezond bent, altijd bezig, actief en rijdt je ritten tot boven de 200 km. Het volgende moment zal je de rest van je leven verder moeten gaan met een aantal bypasses. Bovendien is in die periode het besef bij me doorgedrongen, dat ook al voel je je perfect, bepaalde processen in je lichaam toch gewoon hun vernietigend werk aan het uitvoeren zijn en dat luisteren naar je lichaam, niet zo maar een cliché is, maar van wezenlijk belang. Maar ook dat zonder mijn extra inspanningen in de vakantie die processen nog maanden door hadden kunnen gaan, zonder dat ik iets had gemerkt en wellicht met minder fraaie afloop. Goed, verder niet te veel gefilosofeer hierover, maar werken aan herstel. Ik mag voorlopig nog niet fietsen of autorijden, maar zal me één dezer weken toch even bij het clubgebouw laten afzetten voor een kop koffie.   

Groet,

Klaas (de Sint)

Senioren TVZ ’77 Stg 1 onderweg dinsdag 10 juli 2018

Het was vanmorgen voor de meeste senioren even slikken. We waande ons de laatste weken in een tropisch paradijs, ideale omstandigheden voor fietsliefhebbers. Ik zag echter weer lange mouwen, of armstukken, kniestukken, extra Jacks zelfs één senior had zijn overschoenen aangetrokken. Het weer was in de loop van de avond en nacht behoorlijk omgeslagen. Miezer regen, wind en een aanzienlijk lagere temperatuur. Toch was de opkomst nog redelijk. Verschillende vakantiegangers waren weer op het oude nest weergekeerd en versterkte de pelotons alsof ze niet een maand door de US hadden gecrost.  Frans had nog een mededeling dat Klaas (de Sint) als het meezat weer naar huis mocht en dan kan gaan revalideren. Na deze mededeling op het zadel om met de Stg 1 een ritje gelijk aan de zaterdagrit naar Hoek van Holland te maken. Het peloton bestond uit negen renners waarvan Takkie Takkie en Don Leon de koppositie innamen en Red mocht zo nu en dan aangeven hoe we zouden rijden.

Met een stevige NW wind was het buffelen maar daar malen deze kopmannen niet om. De snelheid bleef ruim boven de 25 km/h en werd door het peloton moeiteloos meegereden. Bij de Hoornbrug in Rijswijk nog steeds een omleiding maar dat vertraagde de groep niet. Het Midden Delfland gebied in om via ’t Woudt en Westerlee te koersen.  Langs het Staelduinse bos waar twee wielrenners moesten worden ingehaald. Hier maakte de kopmannen een foutje die ze later in de ochtend nog een keer zouden maken. Als je twee renners die niet met ons rijden inhaalt gas geven en er zover voorbij rijden dat je eigen peloton in takt blijft. Nu gingen ze inhalen en dan voor die mannen met dezelfde snelheid rijden. Die zaten dus ineens midden in de groep en bleven daar gewoon rijden, begrijpelijk. Als er wat gebeurd weten we niet of ze verzekerd en kunnen er problemen ontstaan. Als er wordt ingehaald dan ook ruim er voorbij koersen waardoor het peloton gesloten blijft.

Ja Red heeft vandaag eens zitten opletten, vooral op de rijstijl in een peloton. Een renner rijdt links en op het moment dat er iemand dan wil invoegen naast hem stuurt die zonder te kijken naar rechts. Dan weer naar links nieuwe poging zelfde resultaat. Ik heb met verwondering en onbegrip zitten kijken hoe dat ging. Ik wil dit positieve kritiek noemen om het peloton wat beter te laten rijden. Naar de Waterweg waar voorbij de Maeslantkeering een complex is opgezet om besmeurde vogels van olie te ontdoen. De fietsers moeten daar even afstappen en lopen, de zin ontgaat mij een beetje omdat het fietspad gewoon toegankelijk is. Maar de verkeersregelaars zijn onverbiddelijk. Vanaf daar langs de Waterweg en hier was de beer los, de snelheid vloog omhoog, Mede dankzij de rugwind hoor. Ik keek op mijn teller en zag dat we boven de veertig in het uur aan het koersen waren. In Maassluis was het peloton weer tot rust gekomen en besloten we onder aanvoering van Kuifje bij Multivlaai koffie te drinken.

Na de koffie weer op huis aan. Het was inmiddels behoorlijk stevig aan het miezeren en je kunt zeggen het leek meer op regen. Het tempo bleef erin ondanks de wind die we nu weer opzij dan weer tegen en dan weer mee hadden. Bij de brug over de Vlaardingsevaart kwam net een grote groep schoolkinderen aan, allemaal in zichtbare hesjes en zwalkend over het fietspad, er viel er zelfs één in de berm. Ik wacht dan wijselijk tot de hele groep voorbij is, een aanvaring met zo’n kind geeft alleen maar een hoop gedoe. Enkele van ons waren doorgereden en Don Leo was alleen helemaal doorgereden en hebben we dus niet meer teruggezien. Het peloton in gesloten formatie op de Kandelaar brug af. Eenmaal langs de manege werd gekozen om langs de Ackerdijkseplassen te rijden. De Rosa was al rechtdoor naar Leidschendam gefietst. Naar Pijnacker en het Baleibos. Hier spatten het peloton uit elkaar omdat de route niet voor iedereen duidelijk was. Met vier man uiteindelijk in het clubhuis waar na verloop van tijd ook nog Brutus en Lem arriveerde. Ondanks het mindere weer lekker gereden vandaag.

Deelnemers: Takkie Takkie, Don Leo, de Danser, De Rosa, de Fluit, Kuifje, Citroentje, Boltini en Red.

Teller gegevens: totaal afstand 89 km, rijtijd 3.46 u, hoogteverschil 168 m, gemiddeld 23,59 km/h.

Groeten, Jan Kampers (Red)

 

 

 

Senioren TVZ ’77 onderweg zaterdag 7 juli 2018

Prachtig fietsweer maar oh oh wat een bescheiden opkomst.  Niet alleen de toerafdeling was met weinig ook de senioren telden slechts drie liefhebbers. Ondanks de matige NO wind toch maar via Hoek van Holland en de Waterweg naar Maasland. Red en de Tempelier namen de kop, nou ja met zo’n kleine groep is er natuurlijk weinig keus. Langs de A12 en om de Nootdorpseplas heen naar Voorburg. Langs de Vliet naar Rijswijk waar we verrast werden door een wegafzetting en via een kleine omleiding naar de andere kant van het water werden geloodst. Verder zonder problemen naar ‘t Woudt en rechtdoor naar Hoek van Holland. Vandaag veel vrachtverkeer en brede tractoren waardoor we nog wel eens voor onze veiligheid de berm in moesten vluchten. Het tempo zat er aardig in en de Tempelier nam het initiatief waardoor we in het wiel moesten rijden.

Langs de Waterweg toonde de Knip zijn ware aard nam de kop en sleurde ons mee boven de dertig in het uur. De echte renner was ontwaakt en zou ons in het verloop van de dag nog pijn doen. In Maasland was het zoals altijd erg rustig alleen wat wandelaars, vandaag geen andere fietsers. Na een ruime pauze weer op de pedalen, via het tweede bruggetje zoals bekend door het recreatiegebied en vervolgens de route die ik eens van Paverottie heb geleerd. De wind bleef zeer matig en alle windmolens stonden zo goed als stil. Vandaag daarom alleen gunstige omstandigheden voor zonnepanelen. De Knip nam het sleuren op kop weer over en omdat we redelijk beschut reden nam de snelheid navenant toe. De Tempelier probeerde het wel eens even maar omdat die dan weer wat langzamer ging denderde de Knip er weer overheen.

Via Rodenrijs en Bergschenhoek op Zoetermeer aan.  Geen bijzonderheden meer onderweg, bij Rokkeveen namen we afscheid van de Tempelier. De Knip wilden niet over het matige tegelpad dus via het industriegebied naar het tunneltje onder de A12 door. Nog voor de Zegwaartseweg sloeg de Knip af naar huis en was Red ook bijna thuis. Een prachtige rit lekker tempo maar met een te kleine groep.

Deelnemers: de Knip, de Tempelier en Red.

Teller gegevens: totaal afstand 87,5 km, rijtijd  3.30 u, gemiddeld 24,87 km/h, maximum 35,12 km/h, hoogteverschil totaal 128 m.

Groeten, Jan Kampers (Red)

 

 

 

 

 

Rectificatie

Boontjes had helemaal gelijk vandaag geen voetbal. Dus de mensen die ik op het verkeerde been heb gezet sorry. Maar morgen valt er genoeg te genieten met twee wedstrijden.

Gr. Red

Senioren TVZ ’77 onderweg donderdag 5 juli 2018

Vandaag weer een prachtige fietsdag. Redelijk stabiel weer en niet teveel wind. De opkomst viel  een beetje tegen maar dat heeft ook te maken met de vakanties van een aantal senioren. Allereerst kregen we via Frans (Citroentje) een minder goed bericht dat Klaas (de Sint) die gisteren gedotterd zou worden nu ineens vier á vijf bypasses krijgt. Dus veel ingrijpender dan we allemaal maar vooral hijzelf dacht. Van hieruit veel sterkte met deze toch wel zware operatie. Ook met Han gaat het nog niet goed vandaar dat zijn cantinedienst door andere wordt gedraaid. Dat waren de minder goede berichten. Klokslag halftien gingen dertien senioren naar buiten. Druifje haakte echter onmiddellijk af toen ze doorkreeg dat er één gecombineerde groep vertrok. Dan gaan ze veel te hard en ze voelt zich al enige tijd niet helemaal honderdprocent.

Dus twaalf senioren op weg naar de Ruigenhoek in Noordwijkerhout. Het tempo werd redelijk in de gaten gehouden maar oh oh wat hebben onze kopmannen ‘Takkie Takkie en de Rosa’ een slechte route kennis. Ik zal er maar niet over uitweiden. Het veroorzaakt wel veel onzekerheid tijdens het rijden. Via Wassenaar naar Meijendel. Bij het tunneltje van de Rijksstraatweg waren werkzaamheden aan de gang. De fietser moesten volgens het bord en aanwijzingen van verkeersregelaars over het voetpad. Mr. P.B.P. had daar geen zin en fietste om de afzettingshekken heen om toch via het fietspad te rijden. De verkeersregelaar ging gelijk uit zijn dak en volgens mij terecht. Hoe komen de racefietsers aan zo’n slechte naam, nou door dit soort gedrag. Dan de duinen in, ik bleef vandaag achterin het peloton en had van de Fluit wel eens gehoord dat dan je ogen opengaan. Wat een zooitje ongeregeld is de groep dan. Het lijkt dat de groep vijf dik rijdt. Dat is niet zo maar iedereen rijdt links en zelfs als er gewaarschuwd wordt er niet of nauwelijks gereageerd. We rijden op de openbare weg en geen wedstrijd op een afgezet parcours. Naast elkaar en zoveel mogelijk rechtsstrijden levert de minste problemen en hachelijke situaties op.

Bij Katwijk namen we om bekende redenen afscheid van Weggetje die rechtsaf naar huis ging. De rest koerste door naar Noordwijk en moesten onderweg nog wel afrekenen met een horde recreatie fietsers. Bij de Ruigenhoek aangekomen was het nog rustig op het terras. Geen tafel geschikt voor een grote groep maar verdeeld over een paar tafels zaten we nog redelijk dicht bij elkaar. Nog voor we het tweede drankje hadden besteld nam Miep Miep afscheid en ging via de Trekvaart op Leiden aan om snel thuis te zijn. De overgebleven tien senioren namen nog wat en stapten vervolgens op de fiets om via Lisse naar de ringvaart te rijden. De wind kwam uit het NW dus dat werd genieten. Door de bochten van de ringvaart niet altijd gunstig maar het gas ging erop. Over de brug van de ringvaart naar Nieuwe Wetering waar de kopmannen weer afweken van de gebruikelijke route. Nu kan het zijn dat het bewust was maar volgens mij reden ze gewoon verkeerd. Niet erg want net als in de ochtend kwamen we weer precies goed uit.

Het tempo bleef erin en dat kon ook. Maar ik begrijp niet dat de groep op steentjes in drukke plaatsjes harder rijdt dan op asfalt in het buitengebied. Ik denk ze willen er een paar afrijden en gaan daarna op ze wachten. Rustig in drukke straatjes en buiten wat harder lijkt mij logischer. Op Koudekerk aan en na het oversteken rechtsaf naar Rijndijk . Dat was niet aan de Italiaan besteed want die sloeg linksaf om alleen naar de B driehoek te fietsen. Het peloton koerste naar de Vliet om de Rosa richting huis af te zetten. Maar wat een drukte en auto’s, bestelauto’s en vrachtauto’s op die route. Neem daar al die zestig plussers die op hun E-bike ook ineens harder dan 15 km/h kunnen rijden.  Een grote chaos die pas weer normaal werd toen we de Vlietlanden in fietsten. Hier ging zowaar mr. P.B.P. op kop rijden. En niet eens onverdienstelijk want achter moesten we gas geven om in zijn wiel te blijven. In de Meerpolder verdween eerst Barbie naar huis en vervolgens nam Red het schelpenpad om wat sneller bij de club te zijn. In het clubhuis uiteindelijk zo’n zes senioren om nog wat te drinken en ook enkele recreanten kwamen terug. Zelfs Boltini liet zijn neus zijn hij was net terug uit de States en nu al weer aan het trainen. Max heeft niet voor niets het clubhuis opengedaan.

Deelnemers: Takkie Takkie, de Rosa, de Limburger, Weggetje, Miep Miep, Citroentje, mr. P.B.P., Barbie, Boontjes, de Knip, de Italiaan en Red

Teller gegevens: totaal afstand 100,9 km, rijtijd 4.13,09 u, gemiddeld 23,91 km/h, maximum snelheid 40,19 km/h, hoogtemeters 224 m.

Groeten, Jan Kampers (Red)

 

TVZ77 Stg-1 op dinsdag 3 Juli 2018

 

 

Enkele feiten :

• Na het rijden van de fiets4daagse in Winterswijk afgelopen week, is het weer tijd om bij de club ons rondje te rijden.
• Aan het weer kan het niet liggen want dat hogedruk gebied ligt hier nu al enkele weken en voorziet ons van fantastisch standvastig weertype.
• Met een temperatuur van 18 ͦ C in de ochtend welke zou oplopen naar max 26 ͦ C en de gehele rit het volle zonnetje. Er stond wel een stevige bries uit het Noord-Oosten.
• Stg-1 vertrok met 8 man voor een rondje Aalsmeer en de tussenstop bij de Palingboer.
• Op de bok vandaag TakkieTakkie en Citroentje en met een strak tempo gingen we via het tunneltje van Stompwijk bovenlangs richting de schapenweide en vandaar via Gelderswoude (waar we MiepMiep tegenkwamen) naar de Rijndijk. Bij Koudekerk was al het eerste oponthoud daar de brug openstond. Met al het scheepvaart verkeer en de plezierbootjes kwam dat meer keren voor. Hier kwamen we vele fietsers tegen die meededen aan de fiets4daagse van Alphen (met Laura vlaggetjes). Na de molen gingen we niet gelijk op Woubrugge aan maar langs de mooie meanderende de Wijde AA kwamen we bij de brug aan.
• Net voor het Braassemermeer ging Citroentje van kop af (genoeg wind tegen gehad) en nam Pop het over. Bij Leimuiden aangekomen wilde Kuifje ons de Dorpstraat laten zien, en liet de asfaltweg voor wat het was. Geluk bij de Leimuiderbrug, want de slagbomen gingen net omhoog en konden we doorrijden naar de Palingboer in Burgerveen.
• Na de koffie gingen we op Aalsmeer aan en aangekomen bij de Aalsmeerderbrug was het een waterballet om de brugdelen te koelen.
• De Fluit (Cees Kwaak) was niet in zijn goede doen, en maar mopperen en kwakelen van die rot weg en alle stoplichten staan op rood, zeker toen we moesten stoppen bij de Kwakel. Dit vond hij toepasselijk op zijn naam en had hij dus alle recht om te kwakelen.
• Na Aalsmeer via Vrouwenakker langs het Amstel-Drechtkanaal naar Ter Aar en bij Alphen over de brug de Goudse Schouw. Bij Boskoop aangekomen nam Citroentje het weer over om na de rotonde het Noordeinde te nemen en vandaar door het gehele Bentwoud naar Zoetermeer te rijden. Het tempo ging weer omhoog en ter hoogte van de rotonde aan de Hogeveenseweg namen 4 malloten het over (hele dag uit de wind gezeten) en scheurden weg om te kijken wat er nog in de benen zat. Red en de Fluit bleven ver achter en dachten "bekijk het maar". Wij stopten om ze op te wachten maar ze gingen rechtdoor richting Benthuizen, waarna TakkieTakkie en Citroentje achter hun aangingen en met ons vieren kwamen bij de Zegwaartseweg aan. Hier ging iedereen uit elkaar. De anderen hebben we niet meer gezien.

 

Thuis om 13.35 uur, afstand uit en thuis : 95 km met een gemiddelde van 25,4 km/uur.

Deelnemers volgens mij : TakkieTakkie, Pop, de Fluit, Kuifje, de Rosa, de Knip, Red en Citroentje.

Groetjes van Frans. (Citroentje)

 

P.S.   Onderweg kreeg ik het goede bericht van de Sint dat hij morgen in het Haga Ziekenhuis wordt gedotterd. Vandaag ligt hij nog in het LangeLand op de Hartbewaking, en om het hoekje ligt Herman Gijsbertse op de Long afdeling.

Het kan verkeren!!!

De zeventiende eeuwse dichter/toneelschrijver Gerbrand Adriaansz. Bredero (kortweg Bredero) had als lijfspreuk de uitdrukking: "het kan verkeren". Hij gebuikte deze uitdrukking in verschillende van zijn werken. Bredero bedoelde er mee dat dingen of zaken kunnen veranderen en niet altijd blijven zoals ze zijn. Een waarheid als een koe natuurlijk en ook heden ten dage nog even waar als in de tijd van Bredero. Soms kan het zelfs in betrekkelijk korte tijd verkeren.

Hoe toepasselijk de uitdrukking is heb ik de laatste tijd aan den lijve ondervonden en vooral met betrekking tot de belangrijkste van mijn hobby's, te weten het fietsen. Wat is er aan de hand? Ter lering ende vermaeck wil ik jullie graag vertellen wat me de afgelopen weken is overkomen.

Op tweede Pinksterdag reed ik samen met de Adelaar de fantastische fietselfstedentocht in Friesland. In een eerder stukje in deze blog heb ik hierover bericht. Deze rit verliep voortreffelijk. Na 230 km en ruim 10 uur op het zadel kwamen Rinus en ik over de finish. Geen centje pijn (letterlijk en figuurlijk) en heerlijk gefietst. In de twee daarop volgende weken heb ik nog een paar ritjes gemaakt, waaronder de rit in de Brabantse Biesbosch met de Adelaar, Paverotti en Takkie Takkie. Ook toen geen enkel probleem.

De eerste week van juni zijn we vertrokken voor een drieweekse vakantie in Frankrijk. De eerste streek die we bezochten was de Jura. Ons verblijf was onder de rook van het stadje St. Claude. Uiteraard ging de fiets mee. Ik had het voornemen om een paar leuke ritten te gaan maken. De eerste maandag van ons verblijf ben ik al meteen op de fiets gestapt. Ik had een mooie rit gepland naar een niet al te hoge col, de col de la Faucille. Geen bijster zware beklimming, daar waag ik me niet aan. Wel een beklimming van ca. 10 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 5 tot 7 procent. Het eerste stukje na het verlaten van de camping was nog vlak, maar na een paar honderd meter begon de klim. Na een kilometer of twee kreeg ik een vreemd drukkend gevoel op mijn borst. Geen pijn, meer een soort beklemming. Ik zat op dat moment nog in de ontkenningsfase en maakte mezelf wijs dat het niets was en wel weer over zou gaan. Niets was minder waar. Hoe verder ik kwam hoe meer het vervelende gevoel toenam. Na een kilometer of tien besloot ik toch maar om naar mijn lichaam te luisteren en via een iets andere route af te dalen en terug te gaan naar de camping. Reeds tijdens de afdaling verdween het rare gevoel en daarmee mijn verontrusting.

Weer terug op de camping voelde ik me weer als van ouds. Twee dagen later ben ik het opnieuw gaan proberen, zelfde route, zelfde beklimming. Ik was er op voorbereid en het verbaasde me dan ook niet, dat op ongeveer hetzelfde punt in de klim het vervelende gevoel weer terugkwam. Ook toen heb ik de pijp niet meteen aan Maarten gegeven, maar ben ik nog een poosje doorgegaan. Omdat het me toch verontrustte ben ik na verloop van tijd toch maar op mijn schreden of beter gezegd op mijn pedalen weergekeerd. Langzaam maar zeker begon ik toch wel te balen van dit euvel en me ook wat zorgen te maken.

In de tweede week van de vakantie waren we verhuisd naar de Alpen, naar een dorpje met de naam Allevard, iets ten zuiden van Chambéry. Halverwege die week ben ik opnieuw op de fiets gestapt voor een rit. Ook deze keer geen hemelbestormer, maar een klim met een gemiddelde van 5 procent. Helaas gebeurde hier hetzelfde. Na een paar kilometer het vreemde raadselachtige gevoel. Ik besloot deze keer niet te lang door te gaan en ben al snel weer teruggekeerd naar de camping. Daar aangekomen voelde ik me deze keer ook behoorlijk moe. Iets dat ik zelfs na de Elfstedentocht niet echt geweest was. Mijn vrouw vond het toen welletjes en wilde al naar huis gaan. Zelf had ik het idee dat we onze vakantie nog wel gewoon af konden maken.

De laatste week vertoefden we dan ook in de Vogezen in het dorpje Xonrupt-Longemer. Tja en ook hier heb ik nog een keer geprobeerd te fietsen. In eerste instantie ging dat betrekkelijk goed. Zonder veel moeite of raar of beklemmend gevoel ben ik tegen de col de la Schlucht op gefietst. Ik kreeg zowaar het gevoel dat de eerdere verschijnselen van tijdelijk aard waren geweest. Op de Schlucht aangekomen besloot ik het rondje nog wat verder uit te breiden. Helaas, bij de volgende klim die ik moest doen kwam de ellende weer terug. Teruggekomen op de camping was mijn vrouw het zat. "Morgen gaan we naar huis en overmorgen ga jij meteen door naar de huisarts", zei ze. Als je betere helft zo iets zegt, heb je dat maar te doen.

De volgende dag dus naar huis en onderweg de huisarts gebeld voor een afspraak. Gelukkig was dat de dag erna meteen mogelijk. Nadat de huisarts mijn verhaal had aangehoord en mijn dossier had ingezien, was zijn conclusie overduidelijk. "Jij gaat meteen naar de cardioloog", sprak hij, waarop hij zelf de telefoon pakte en een afspraak voor me maakte bij de cardioloog in het Lange Land. Vorige week maandag zat ik dan ook bij de cardioloog. Deze schreef me meteen een aantal tests en onderzoeken voor. Eén van de tests was een fietstest. Rijdend op een fiets, waarbij steeds meer vermogen moet worden geleverd wordt er continu een EEG (hartfilmpje) opgenomen. Ook tijdens deze test in de zwaarste stand kwam het klemmende gevoel terug. Daarnaast werden er een echo, een röntgenfoto en een bloedtest afgenomen. Vroeg in de middag was ik weer thuis. Om half vijf ging de telefoon. De cardioloog aan de lijn. Of ik maar naar het Lange Land wilde komen. Het zat niet goed bij mijn hart, hij constateerde een lichte attack, en hij wilde nader onderzoek doen.

Om vijf uur lag/zat ik in het Lange Land op de afdeling cardiologie en voorzien van allerlei sensoren, verbonden met een kastje, dat op zijn beurt draadloos verbonden is met een centrale hartbewaking. Woensdag vond dat verdere onderzoek plaats, dat bestond uit het uitvoeren van een hartkatheterisatie. Al tijdens de katheterisatie wees de cardioloog me er op dat er sprake was van een vernauwing van één van mijn slagaders. Op zich is dat geen ramp. Het euvel is tegenwoordig goed op te lossen door middel van een dotterbehandeling en het plaatsen van een stent. Ook is het weer goed mogelijk om na een herstelperiode veel van je oude activiteiten uit te voeren.

Wat is op dit moment de status van één en ander? Ik loop/zit/lig nog steeds in het Lange Land, in afwachting van de Dotterbehandeling en het plaatsen van de stent, hetgeen in het Haga ziekenhuis moet plaatsvinden. Ik voel me goed, maar ik heb nog steeds geen planning voor de behandeling. Ik ben geen urgent geval en zal dus wat geduld moeten hebben. Wel blijf ik onder hartbewaking, hetgeen inhoudt dat ik de afdeling cardiologie niet mag verlaten en dat met het schitterende weer van de afgelopen dagen. Enfin, oogkleppen op en wachten op de dingen die gaan komen. Om terug te komen op het begin van dit stukje, het kan verkeren, het ene moment ben je in de veronderstelling dat je kerngezond bent en met twee vingers in je neus 230 km rijdt, het volgende moment lig je met hartklachten in het ziekenhuis in afwachting van herstelmaatregelen.

Groet,

Klaas (de Sint)

Senioren TVZ ’77 onderweg zaterdag 30 juni 2018

Vandaag de laatste dag van juni hebben we weer prachtig dag om te fietsen. Ondanks het mooie weer maar een bescheiden opkomst van zowel de senioren als de toerafdeling. De senioren vertrokken met zes vaste deelnemers en een gastrijder van de toerafdeling. Vanwege de NO wind vandaag maar weer eens naar de Amstelkade. Red kreeg de taak om zijn route aan te houden dat impliceerde dat hij op kop moest rijden. Hij kreeg al snel hulp van Takkie Takkie. We weten met Takkie Takkie die wil zelfs de kopman uit de wind zetten. Zijn handicap is dat hij niet exact de routes weet of een route aanhoud die hij weleens heeft gereden o.a. met Pavarotti. Er was dus nog wel eens verwarring en van zijn kant schijnbewegingen de verkeerde richting uit. Onze gastrijder reed achter hem en probeerde hem als voorrijder de juiste richting en positie op te dringen. Maar ja Takkie Takkie is inmiddels al een echte senior die zijn eigen plan trekt en al snel in oude fouten terugvalt.

Maar alles kwam goed en de twee kopmannen bleven het peloton aanvoeren met een snelheid rond de 25 km/h. Richting Koudekerk naar Rijnsaterwoude en vandaar via Papeveer en Noordeinde naar de Hoef. Hier moesten we even wachten op het stoplicht en ieder bleef deze keer keurig staan. Over de brug rechtsaf naar de Amstelkade waar het heerlijk rustig was. Lekker in de schaduw waar een parmantige pauw liep te bedelen. Uiteindelijk kwamen er ook nog eenden en een kip mee profiteren maar de pauw bleef de baas op het terras. Na de koffie weer in  het zadel om via de Hoef langs het kanaal via Vrouwenakker naar Ter Aar te fietsen. Ook hier kwamen we een openstaande brug tegen op een ongebruikelijke plek. Boten zagen we niet en niet alleen wij maar ook de automobilisten werden ongeduldig. Uiteindelijk klonk er een belsignaal en konden we verder.

De wind hadden we al een tijdje in de rug dus het tempo ging omhoog. Takkie Takkie reed op een gegeven moment dik boven de dertig in het uur. Wat blijkt, zijn teller wijkt af. Als hij dertig rijdt zitten wij aan de tweeëndertig. Toch maar even corrigeren want bij de toerafdeling is dat geen probleem maar we rijden juist bij de senioren om het iets rustiger aan te kunnen doen. We waren al snel in Alphen en ook naar Boskoop geen oponthoud. Richting Benthuizen haakte Kuifje en Takkie Takkie af om via het Bentwoud nog een extra lusje te rijden. Voorbij Benthuizen verdween de gastrijder Leon en de Rosa en even later op de Zegwaartseweg ging ieder zijn richting naar huis. Een prachtige rit in een lekker stevig tempo maar toch sociaal genoeg dat er niemand in de problemen kwam.

Deelnemers: Takkie Takkie, mr. P.B.P., de Rosa, Kuifje, Pop, Rimonta (Leon) en Red.

Teller gegevens: afstand 97,3 km, rijtijd 3.55, 13 u, gemiddeld 24,81 km/h, max snelheid 39,02 km/h, hoogteverschil totaal 123 m.

Groeten, Jan Kampers (Red)

 

 

 

 

VOORRIJDEN VAN HET WERELD RANDONNEURS BREVET 300 KM VANUIT MAASLAND  28-06-18

 

Om 04.30 op staan om op tijd in De Lier te kunnen zijn waar ik de organisator Mart Voordenhout moest ophalen om daar vandaan naar Maasland te gaan waar de officiele start is op Zaterdag 21 Juli.

Om kwart over zeven zijn we gestart om de 300 te gaan voorrijden, met de wind in het nadeel zijn we er aan begonnen. Tot aan de 1^e Controle een beetje zigzaggend door de provincie om vlak langs de kantine van TVZM’77 te komen waar wij op de dijk DRUIFJE nog tegen kwamen. Goed verder naar de 1^e Controle bij de CAFE de KLINKER in het Noorden op 76 km. Na de plichtplegingen op neer Controle nr 2 nog niet wetende dat deze op 15 Juli zijn deuren sluit vanwege een overname, dat werd dus zoeken naar een nieuwe welke 6 km verderop dan ook gevonden is vlak voor Wormer op 160 km. De volgende Controle is de pont van Akersloot op 175 km waar het kaartje bewaard moet blijven. Maar voordat we bij de pont zouden geraken eerst nog pech krijgen met mijn Brooks zadel waarvan de stelbout het begaf waardoor ij ineens een cm of 5 lager kwam te zitten, hierop toch maar doorgegaan en er 180 km op gezeten. Niet getreurd het euvel is vandaag 29-6-18 reeds verholpen. Nu zouden we de wind mee krijgen wat voor het grootse deel ook gebeurde en konden we wat meer snelheid maken. Zo had Mart de route gepland om met de Buitenhuizerpont en niet met de pont van Velzen over te varen waarna we naar Noordwijk voor de volgende Controle bij Stay Okay moesten zijn. Stempelen en tijd vermelden om het nu een stuk makkelijker te krijgen met de volle wind in het ruggetje wat tot aan Hoek van Holland toch weer meegenomen was. Nu nog een stukje langs de waterweg om de klim van de Maeslandkering op 288 km op te rijden voor een foto van de Maeslandkering te maken. De laatste 13 km was toch nog even met de wind tegen, om in Maasland te kunnen eindigen. Hiervandaan moest ik nog wel even naar Pijnacker op de fiets gaan. Uiteindelijk had ik er 348 km op zitten.

 

Leo Förster (mrpbp)

 

Senioren TVZ ’77 onderweg donderdag 28 juni 2018

Wat een dag, tropische temperaturen waren voorspelt en dat kwam uit. Vanmorgen vroeg in het clubhuis waar Lem lichtelijk in paniek was. Han was er niet en naarmate de tijd verstreek kwam hij ook niet opdagen. Tegen halfnegen kwam de Piraat op zijn gemakje aan hobbelen, Han is ziek en heeft gevraagd of ik het vandaag overneem. Opgelost was het mysterie van de afwezige Han. Langzaam kwamen er nog wat senioren binnendruppelen maar om nu te zeggen ‘veel’ neen. Uiteindelijk vertrokken we met een peloton van negen senioren binnendoor naar Langs Berg en Dal.

De Rosa nam de koppositie in met naast hem Takkie Takkie. Afgelopen zaterdag had hij deze route binnendoor gereden maar had onderweg toch nog wel bijstand nodig om niet verkeerd te rijden. Via Stompwijk en de Knipbrug op Voorschoten aan. Omdat het peloton uit zowel Stg 1 als Stg 2 renners bestond werd een gematigde snelheid aangehouden. Langs de spoorbaan naar Voorschoten en via Wassenaar op Katwijk Binnen aan. Bij de verkeersrotonde van Valkenburg namen we afscheid van Weggetje die op tijd thuis moet zijn voor de zorgen van zijn vrouw. Het peloton denderde door waar Takkie Takkie inmiddels was afgelost door de Knip. Dit had alles te maken met de route die toch voor de kopmannen te onbekend was en door wegomleidingen hier en daar nog ingewikkelder werd.

Maar dankzij de ingebouwde navigatie in het hoofd van de Knip arriveerde we ruim voor 12.00 u bij Langs Berg en Dal. Lekker in de schaduw genieten van koffie of frisdrank. Ik zag vandaag geen appelpunten of andere dikmakers voorbij komen. Na een ruim pauze weer op het zadel, de temperatuur was al behoorlijk opgelopen. Nederland was inmiddels ontwaakt want op het fietspad en de weg werd het steeds drukker. Waarschijnlijk ook door de keuze van de route want niet via Lisse naar de ringvaart maar binnendoor. We fietsen grote delen van de Geestgrondentocht. Barbie net terug van een vakantie reed op haar slofjes mee .

Via Leiderdorp langs de Vliet waar het ook weer oppassen was. De Rosa nam hier de kortste weg naar Leidschendam en de overgebleven reden via de Vlietlanden naar het clubhuis. Inmiddels was Barbie in de Meerpolder naar links afgehaakt richting huis nabij de Noord Aa. Brutus zag nog kans om in de Meerpolder zijn tellertje met zijn bidon van het stuur te stoten. Dus stoppen en terugrijden om die te zoeken. Omdat hij altijd over het schelpenpad naar het clubhuis rijdt zijn de Knip en Red maar doorgereden om nog even over de bult te kunnen vlammen. En ja hoor bij het clubhuis stond hij met de rest van de meute al te wachten.

De Piraat maakte de deur net open waarna we konden uitblazen met een koud drankje (voor Red, thee). Na een halfuurtje arriveerde de recreanten groep met Druifje die deze week wat gas terug neemt. Ze is deze week niet zo lekker, daar moet toch wel even naar gekeken worden lijkt mij. Vandaag zat Boontjes op zijn  praatstoel en vertelde een waar gebeurde anekdote dat hij erg lang terug bijna een dikke bekeuring van de Knip had gekregen voor illegaal afval dumpen. Maar ja het waren toen al fietsmaatjes dus bleef het bij een waarschuwing neem ik aan.

Deelnemers: de Rosa, Takkie Takkie, de Knip, Boontjes, Brutus, Weggetje, de Fluit, Barbie en Red.

Teller gegevens: 89,6 km gereden, 3.56 u rijtijd, hoogtemeters 184 m, gemiddeld 22,7 km/h.

Groeten, Jan Kampers (Red)

 

Ken je deze nog.............

Hij is weer boven water na lange tijd in Marokko en Zuid-Europa en Texel  te hebben vertoefd en tevens is hij weer in training op de racefiets om de seniorentoerfietsclub een beetje bij te kunnen houden. Dat zal nog wel even duren voor de vorm er weer is, maar tussen de oren leeft het fietsen al weer een beetje. De liefde laat weer wat ruimte voor andere dingen!

Ook ben ik weer paraat voor het digitale gebeuren op internet, dus het smoelenboek en deze weblog. Heb je wensen of  ideeën voor het smoelenboek en/of de weblog stuur dan even een mailtje naar mij toe en ik kijk wat ik er aan kan doen. Let wel nobody is perfect!!!!

Siejoe,  Digi.

Senioren TVZ ’77 Stg 2 onderweg dinsdag 26 juni 2018

Vandaag was het behoorlijk druk in de clubtent de senioren hadden er blijkbaar allemaal zin. Mogelijk vanwege het mooie weer. De Adelaar vroeg even om stilte om te vertellen dat De Sint met hart problemen in het Langeland  ziekenhuis is opgenomen. We wensen hem veel sterkte en hopen dat hij na zijn herstel weer in ons peloton zal verschijnen. Om 9.30 u vertrokken de Stg-1 en de Stg-2 . Waar de Stg -1 naartoe is gegaan zullen we wel  lezen in het verslag. De Stg-2 bleef zoals gewoonlijk weer in een afwachtende houding staan om wie er het kopwerk van deze dag zou nemen. Uiteindelijk vertrokken we met negen mannen en twee vrouwen. Tandjeterug en de Tempelier namen het kopwerk op zich, en stonden dit niet meer af gedurende de gehele rit. Bij de eerste klim gaf Druifje te kennen dat ze zich niet zo lekker voelden en eigenlijk haar eigen weg wilde volgen. We konden haar overhalen om toch met ons mee te rijden en dat we het tempo zouden aan passen. De rit zou naar de Ruigenhoek gaan. Maar gedurende de rit gingen we toch twijfelen of dit wel zo was, want onze kopmannen hadden hun eigen route gekozen en het leek er niet op dat we die richting uit zouden gaan.

Even was er een discussie over een vrachtwagen met oplegger die de weg versperde en het leek dat de doorgang voor de meesten te smal was. Maar mr.P.B.P. liet even zien hoe je er toch langs kon komen, de hele meute volgden hem probleemloos. Even daarna ging  de Adelaar, waar wij linksaf gingen, rechtdoor om dat hij vroeg thuis moest zijn voor anderen verplichtingen. Eenmaal  langs de ringvaart hadden we het door dat we toch naar de Ruigenhoek  gingen. De brug over en dan door Lisse op de koffie af. Dat dachten we. Éénmaal bij de Ruigenhoek aangekomen reden de kopmannen door en koersten door de duinen naar  Berg en Dal. Daar konden we eindelijk op het terras ons tegoed doen aan koffie, appelpunten en cola. Na de koffie hadden de kopmannen een anderen route in gedachten. Doordat enkele op de verjaardag van Jan (Red) waren uitgenodigd om die bij hem thuis te vieren werd gekozen voor een kortere route door de duinen. Het peloton Stg 2 met Druifje die nog steeds niet in haar goede doen was, ging in een aangepast tempo via een leuke route huiswaarts. Bij de bult vlak bij ons club huis liet de Tempelier even zien hoe je die oprijdt, en dat hebben we goed gezien en dus hebben we nu een vaste kopman.

Deelnemers: TT (Tandjeterug) , de Tempelier, Miep-Miep, Druifje, Boontjes, de Amateur, Doelpunt, de Hagenaar, de Adelaar, mr.P.B.P. en TandjeBij.

Afstand ca 98 km

Dit was het weer, de groetjes,

Willem Neudorfer (TandjeBij)